Sedert de invoering van de pc in het onderwijs heeft de computer een hele evolutie
doorgemaakt. Dit is ook te merken aan het daaraan gekoppelde onderwijs.
Geleidelijk aan zien we een nieuwe fase in de toepassing van ICT in het onderwijs aanbreken.
Deze fase ontstaat door meerdere factoren:
de technologische vernieuwing maakt de pc een bijzonder krachtig multimediaal instrument.
Tekst, geluid, bewegende beelden, … maken en gebruiken zijn voor iedereen mogelijk geworden.
De evolutie naar micro-technologie heeft ervoor gezorgd dat de oorspronkelijke ‘grote’ pc, veranderde in een laptop of tablet en maakt zelfs toepassingen met de smartphone haalbaar.
De opkomst van toepassingen die enkel een kader aanbieden en de gebruiker toelaat zelf content te maken en te delen.
Deze evolutie maakt dat ICT een instrument is geworden dat je niet meer kan wegdenken uit de moderne klas.
Denken we maar aan de mogelijkheden om muziek te beluisteren, video’s, clips en films te
bekijken, tot het virtuele museumbezoek en nog zoveel meer...
Uit eigen onderzoek in maart 2009 bij 478 leerlingen uit het secundair onderwijs tussen 12 en
21 jaar bleek 100% van de leerlingen thuis toegang tot pc of laptop te hebben, terwijl 97% thuis
internettoegang heeft. De leerlingen die thuis geen internetmogelijkheden hebben, bleken wel aan
sociale netwerken deel te nemen. Dit betekent dat het probleem van de ‘have’ en ‘have not’, dat
jarenlang als obstakel voor verregaande ICT-integratie in het onderwijs gold, geleidelijk aan opgelost
geraakt.
Het zorgt echter voor het ontstaan van een nieuwe, tweede digitale kloof, nl. die van de ‘can’
en ‘can not’. Deze tweede digitale kloof verdeelt de leerlingen niet meer in twee groepen, maar trekt
de scheiding tussen de leerlingen, die volop mee zijn met deze tools, en nog veel van de leerkrachten, die eerder als digital immigrants beschouwd kunnen worden.
Want de leerlingen zijn vertrouwd met deze digitale technieken en toepassingen, maar zijn wij als leerkracht hier ook weg mee?
Natuurlijk is en blijft dit zeer persoonlijk, ongeacht je leeftijd als leerkracht.
Heb je zelf wel interesse in het inzetten van multimedia in de klas? Zie je er zelf het gebruiksgemak en de leerwinst van in? Durf je het aangaan om dingen uit te testen, te proberen,... met vallen en opstaan. Vind je het niet erg om hulp te vragen en toe te geven t.o.v. je leerlingen en collega's dat je er niet genoeg van kent,
Veel van deze dingen houden collega's tegen om ermee aan de slag te gaan.
Waarom dus eens niet kiezen voor een studiedag rond ICT in de klas i.p.v. rond een vanzelfsprekender onderwerp zoals W.O., leren leren,...
Bij deze dus even reclame voor een zeer uitgebreide studiedag rond ICT in je klaspraktijk die 2 maal per jaar wordt georganiseerd en zeer praktisch in opgevat, nl. de ICT-praktijkdag.
Meer info kan je telkens vinden op:
http://www.ictdag.be/25/aanbod/sessie/50
Zeker een aanrader!
doorgemaakt. Dit is ook te merken aan het daaraan gekoppelde onderwijs.
Geleidelijk aan zien we een nieuwe fase in de toepassing van ICT in het onderwijs aanbreken.
Deze fase ontstaat door meerdere factoren:
de technologische vernieuwing maakt de pc een bijzonder krachtig multimediaal instrument.
Tekst, geluid, bewegende beelden, … maken en gebruiken zijn voor iedereen mogelijk geworden.
De evolutie naar micro-technologie heeft ervoor gezorgd dat de oorspronkelijke ‘grote’ pc, veranderde in een laptop of tablet en maakt zelfs toepassingen met de smartphone haalbaar.
De opkomst van toepassingen die enkel een kader aanbieden en de gebruiker toelaat zelf content te maken en te delen.
Deze evolutie maakt dat ICT een instrument is geworden dat je niet meer kan wegdenken uit de moderne klas.
Denken we maar aan de mogelijkheden om muziek te beluisteren, video’s, clips en films te
bekijken, tot het virtuele museumbezoek en nog zoveel meer...
Uit eigen onderzoek in maart 2009 bij 478 leerlingen uit het secundair onderwijs tussen 12 en
21 jaar bleek 100% van de leerlingen thuis toegang tot pc of laptop te hebben, terwijl 97% thuis
internettoegang heeft. De leerlingen die thuis geen internetmogelijkheden hebben, bleken wel aan
sociale netwerken deel te nemen. Dit betekent dat het probleem van de ‘have’ en ‘have not’, dat
jarenlang als obstakel voor verregaande ICT-integratie in het onderwijs gold, geleidelijk aan opgelost
geraakt.
Het zorgt echter voor het ontstaan van een nieuwe, tweede digitale kloof, nl. die van de ‘can’
en ‘can not’. Deze tweede digitale kloof verdeelt de leerlingen niet meer in twee groepen, maar trekt
de scheiding tussen de leerlingen, die volop mee zijn met deze tools, en nog veel van de leerkrachten, die eerder als digital immigrants beschouwd kunnen worden.
Want de leerlingen zijn vertrouwd met deze digitale technieken en toepassingen, maar zijn wij als leerkracht hier ook weg mee?
Natuurlijk is en blijft dit zeer persoonlijk, ongeacht je leeftijd als leerkracht.
Heb je zelf wel interesse in het inzetten van multimedia in de klas? Zie je er zelf het gebruiksgemak en de leerwinst van in? Durf je het aangaan om dingen uit te testen, te proberen,... met vallen en opstaan. Vind je het niet erg om hulp te vragen en toe te geven t.o.v. je leerlingen en collega's dat je er niet genoeg van kent,
Veel van deze dingen houden collega's tegen om ermee aan de slag te gaan.
Waarom dus eens niet kiezen voor een studiedag rond ICT in de klas i.p.v. rond een vanzelfsprekender onderwerp zoals W.O., leren leren,...
Bij deze dus even reclame voor een zeer uitgebreide studiedag rond ICT in je klaspraktijk die 2 maal per jaar wordt georganiseerd en zeer praktisch in opgevat, nl. de ICT-praktijkdag.
Meer info kan je telkens vinden op:
http://www.ictdag.be/25/aanbod/sessie/50
Zeker een aanrader!
Reacties
Een reactie posten